Er was eens een reiziger die per ongeluk in het paradijs terecht kwam. In het Indiase paradijs staan bomen die wensen vervullen. Als je eronder zit en ergens naar verlangt dan krijg je het meteen.
De man viel in slaap onder zo’n boom en toen hij wakker werd dacht hij: ik wilde dat ik iets te eten had. En paf, een heerlijke maaltijd landde vanuit de lucht voor zijn voeten. Hij at zijn buikje rond en dacht: had ik maar iets te drinken. En kling, een beker paradijselijk lekker wijn stond voor hem.
Toen ging de reiziger nadenken. Wat was hier aan de hand? Was het een boze droom of waren het boze geesten die grapjes met hem uithaalden? Woeshj! De lucht om hem heen hing vol met boze geesten. Nu werd hij bang. Ze gaan me vast vermoorden dacht hij. En hij stierf.
Dit verhaal werd verteld door Osho en hij zegt het volgende hierover; “Die boom is jouw eigen geest. Wat er in je geest zit, komt vroeg of laat op je pad. Soms zit er zoveel tijd tussen dat je het vergeten bent en als je diep genoeg kijkt, zie je dat je eigen gedachten jou en je leven scheppen. Je creëert je eigen paradijs of je eigen hel. We zijn allemaal magiërs, we spinnen een web om ons heen waarin we gevangen kunnen worden. Zodra je dat beseft wordt alles anders. Dan kun je je eigen hel veranderen in een paradijs. Het is (bijna) allemaal je eigen verantwoordelijkheid”.
En dan, zegt hij, doet er zich een nieuwe mogelijkheid voor, namelijk om te stoppen met creëren. Er is dan geen behoefte meer om wat dan ook te manifesteren. De magiër oftewel de schepper kan zich ontspannen. En dat terugtrekken van de geest is meditatie.
